Ghelamco Arena – Gent

Belgische stadions

In België is er veel te doen rond voetbalstadions. Elke grote club zou graag zijn stadion uitbreiden om meer inkomsten te genereren, en meer fans toegang te geven tot voetbalwedstrijden. Club Brugge, Cercle Brugge, RSC Anderlecht, KV Mechelen,… allen zijn ze al jaren op zoek naar manieren om een stadion te bouwen of te verbouwen. Helaas zonder succes. Wegens de administratieve doolhof en het oneindig aantal nodige vergunningen slagen ze er niet in om een (nieuw) stadion te bouwen. Gelukkig zijn er ook clubs waar na jarenlange strijd met de administratie wel een nieuw stadion gebouwd werd. Zo verbouwde Racing Genk tussen 1999 en 2002 het Fenixstadion, waardoor het de op 3 na grootste in België heeft.

Ghelamco Arena

Ghelamco Arena

AA Gent deed nog beter en opende in 2013 de Ghelamco Arena. Veel Belgische voetbalfans zullen mij niet tegenspreken als ik zeg dat dit het modernste en mooiste stadion in België is. De laatste maanden is er ook al veel over gezegd en geschreven, vooral omdat dit de eerste club is die er in slaagde om een moderne voetbaltempel uit te bouwen in België. Ook won de Ghelamco Arena enkele prijzen, waaronder het “stadion of the year” van de Poolse website www.stadiumdb.com, en de iets prestigieuzere interieurprijs van het New Yorkse “Contract Design Magazine”

Architectuur

Ghelamco Arena met de lichtbalkjes aan de buitenkant

Het Gentse architectenbureau “Bontinck Architecture and Engineering” ontwierp de moderne Ghelamco Arena. Op zich is het niet het meest bijzondere stadion, maar toch is het met voorsprong het meest geavanceerde in België. In totaal kunnen er 20.000 voetballiefhebbers plaatsnemen in de tribune. Deze tribune bestaat slechts uit 1 ring en is hiermee bijzonder compact voor zo’n grote capaciteit. Boven deze ring is er plaats gemaakt voor loges, waar de VIP’s terecht kunnen, en restaurants gelegen zijn. Aan de buitenkant zijn het vooral de glazen muren die een modern gevoel geven. Rondom heel het stadion zijn de muren afgewerkt in glas, met daarover lichtbalkje, die een soort projectie rondom het stadion kunnen doen. Zeker wanneer ’s nachts de spots rond de arena branden is dit een spektakel.

Interieur

Het meest prestigieuze is ongetwijfeld het interieur. De hoge plafonds worden verlaagd door willekeurige witte vlekken langs touwtjes op hetzelfde niveau te hangen. Dit creëert een soort van vals plafond, en wordt afgewerkt met spots die een achtergrondkleur geven aan de witte vlekken. De glazen buitenmuur geeft het interieur een open gevoel, en maakt het voor de fans leuk om naar buiten te kijken.

Infrastructuur

Restaurant in het stadion

Het stadion is meer dan een voetbalstadion. Ghelamco, een investeringsgroep in vastgoed, implementeerde ook restaurants, luxe-loges en zelfs kantoren. Het heeft iets, werken in een kantoor waar op de achtergrond (top)voetbal gespeeld wordt.

Fun Facts

De souvenirs uit Mechelen

• Tijdens de eerste thuismatch van Gent, tegen KV Mechelen, vonden de Mechelse supporters het leuk om op de glazen scheidingswanden stikkers van KV Mechelen te plakken. Een tiental supporters is in de week nadien alle stikkers gaan verwijderen op vraag van het Gent bestuur
• Het bestuur van Gent hield de fans ook dagelijks op de hoogte van de vooruitgang van het stadion. Ze konden alles volgen op: http://www.ourfuturestartshere.be
  (goeie digitale marketing denk ik!)
• Er werden ongeveer 2 miljard graszaadjes gebruikt voor het aanleggen van het voetbalveld

Bekijk ook

• Maracaña stadion
• Vogelneststadion
• Real Madrid Resort Island

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Rotating Tower – Moskou

Rotating Tower

Architectuur is een statisch gegeven! Vaak proberen architecten dit statisch gegeven te doorbreken door gebruik te maken van golvende lijnen, of natuurlijke vormen. Zo is het Dancing House  te Praag gebaseerd op een dansend koppel, en gebruikte Frank Lloyd Wright zoveel mogelijk elementen uit de natuur. Andere architecten probeerden het nog dynamischer aan te pakken door enkele verdiepingen te laten draaien. Dit vinden we onder andere terug in de Stratosphere Tower in Las Vegas  en het Ryugyong Hotel te Pyongyang. David Fischer, een Italiaanse architect van het architectenbureau Dynamic Architecture, zag het nog groter en tekende een wolkenkrabber waarvan elke verdieping volledig draait.

Rotating Tower

Skyline in Moskou

Fischer ontwierp een concept voor een project in Mosou, een stad die voor de financiële crisis een enorme boost in moderne architectuur kende. Onder andere de hoogste toren uit Europa werd er gebouwd, alsook een toren die rond zijn as draait, een toren bestaande uit kubusjes en nog andere originele architecturen.
Het concept van Fischer bestond uit een toren van 70 verdiepingen. Elk van de 70 verdiepingen is anders en kan rond de centrale as roteren. De inwoners van elk verdieping zullen dus steeds een ander zich hebben over de stad.

Infrastructuur

Illustratie hoe de verdiepingen geinstalleerd zouden worden

Maar hoe zit het dan met liften, trappen, waterleidingen, elektriciteit enzovoort? Deze kunnen natuurlijk niet meedraaien. Fischers’ oplossing bestond erin om alle noodzakelijke infrastructuur in de centrale as te plannen.  Deze centrale as zou apart gebouwd worden, later zouden de apart geconstrueerde verdiepingen rond de centrale as geschoven worden.

Wind

Rotating Tower in verschillende mogelijke opzettingen

De idee van deze wolkenkrabber is dat hij draait volgens de wetten van de natuur. De enige drijvende kracht die de wolkenkrabber doet draaien is de wind. Elk van de 70 verdiepingen draait op zichzelf, waardoor de wolkenkrabber nooit dezelfde vorm zal hebben.
Een prachtige illustratie van de bewegingen kan je vinden in het onderstaande filmpje.

Fun Facts

• De toren zou een kostenplaatje van 400 miljoen euro dragen, dit is ook de reden waarom de toren (nog) niet gebouwd werd… crisis
• Om niet misselijk te worden, wordt de draaisnelheid van elk verdieping gelimiteerd, de bewoners kunnen ook zelf de draaisnelheid bepalen.
• Dezelfde architect had ook plannen om een 2^e dynamische toren te bouwen in Dubai, ook dit project ging niet door

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Ryungyong Hotel – Pyongyang

Over een hotel dat maar niet af raakt

Skyline Pyogyang

Over Noord Korea is weinig geweten. De communistische staat onder leiding van Kim Jong Un doet enorm veel moeite om zich positief naar de buitenwereld te tonen. Meestal zonder veel succes. Als er al nieuws uit Noord- Korea komt, is het over oorlog, over de leider of over het dictatoriaal gezag waar elke inwoner schrik voor heeft.

Heel af en toe komt er ook eens ander nieuws naar buiten. Gelukkig, want in Noord-Korea staat een van de opmerkelijkste bouwwerken uit de laatste eeuw. Het Ryugyong hotel.

Ryugyong hotel

Ryugyong Hotel zoals het er 16 jaar stond

Ten tijde van de koude oorlog in de jaren 80, was het enorm belangrijk voor het communisme om zich positief te profileren. Ze wouden steeds beter, straffer en groter zijn dan de kapitalistische staten. Als reactie op het Westin Stamford Hotel in het kapitalistische Singapore, begon de Noord-Koreaanse regering met het bouwen van het Ryugyong hotel. Het hotel werd genoemd naar de oude naam van de stad Pyongyang. Reeds in 1987 werd er gestart met de bouwwerken, maar door de val van het communisme in Rusland en de daaruit vloeiende economische crisis en hongersnood, werd de bouw in 1992 stilgelegd. 16 jaar later, in 2008 werd de bouw herstart, maar het was duidelijk dat de jarenange stilstand nefast was voor de stabiliteit van het hotel. Extra investeringen drongen zich op om het beton terug in goede staat te krijgen alvorens verder te werken aan het hotel. In 2011 werd de ruwbouw eindelijk afgewerkt. De heropening werd gepland in 2013, maar werd helaas weer met onbepaalde duur uitgesteld.

Architectuur

Ryugyong Hotel

Het hotel heeft een grondplan dat een oppervlakte van 360.000m², en bestaat uit 3 vleugels. Elk van de vleugels heeft een lengte van 100m en een breedte van 18m. elk van de 3 vleugels heeft een driehoekige vorm, en convergeren samen op een hoogtepunt van 330m. De zijden van de vleugels hebben een hellingsgraad van 75°.
Bovenaan het hotel zijn er 14 verdiepingen in een cirkelvormige vorm geinstalleerd. De onderste 8 van deze verdiepingen roteren, de bovenste 6 staan vast.

In totaal heft het hotel 105 verdiepingen, en was lange tijd op weg om het hoogste hotel ter wereld te worden.Doordat het (nog) niet vervolledigd was, verloor het de titel in 2007 aan de Rose Tower in Dubai. Het Ryugyong Hotel kaapte wel een ander wereldrecord weg: het hoogste ongebruikte gebouw ter wereld.

De draaiende verdiepingen

Fun Facts

Ryugyong Hotel

• Het hotel heeft meerdere bijnamen.: “105 building” en “The Hotel of doom”
• Het Amerikaanse magazine L’esquire riep het hotel uit tot ‘lelijkste gebouw in de geschiedenis van de mensheid’
• De kostprijs van het hotel werd geraamd op €750.000.000, dit komt overeen met 2% van het BBP van Noord-Korea. (In Belgie komt dit ongeveer neer op 7.5 miljard euro)
• Voor elke westerling met een fotocamera zou dit de perfecte plaats zijn om aan urbex te doen

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Eiffeltoren – Parijs

Eiffeltoren te Parijs

Wie een bezoek aan de Franse hoofdstad brengt kan er niet om heen. De Eiffeltoren!
Sinds 1889 prijkt dit nationale symbool met een hoogte van 309m in de Parijse skyline. Gedurende 41 jaar kon de Eiffeltoren uitpakken met de titel van hoogste gebouw ter wereld. Een titel waarmee ook andere gebouwen op deze blog al mee konden uitpakken: de Piramide van Cheops, de Petronas Twin Towers en de Burj Al Khalifah, dat nog steeds het hoogste gebouw ter wereld is.

In 1884 besliste de Franse president een wereldtentoonstelling (zie ook Atomium) te houden, ter eren van het 100 jarig bestaan van de Franse republiek. Gustave Eiffel, de architect van de gelijknamige toren diende een project in, en werd gekozen uit een totaal van 107 inzendingen.

De kaap van 300m

Eiffeltoren tijdens de constructie

Een 300m hoog gebouw werd nog nooit ervoor gebouwen, het was toen ook een enorme uitdaging om deze kaap te ronden. De ervaring van Eiffel als bruggenbouwer kwam goed van pas. De Eiffeltoren werd gebaseerd op een brugpijler die stevig genoeg was om grote hoogten en krachtige windsnelheden aan te kunnen. Voor het project werd een grondvlak van 100 bij 100 meter gekozen. Dit was in 1889 een zeer kleine oppervlakte om zo’n hoog gebouw op te zetten. Eiffel deed het toch, en hij verbaasde nog meer door de zeer lichte constructie. In totaal weegt de Eiffeltoren 7.300 ton. Wat zeer weinig is voor een 309m hoog gebouw in die tijd.

Architectuur

Eiffeltoren te Parijs

De keuze voor staal was redelijk voor de hand liggend. Het was een zeer nieuw bouwmateriaal, dat zichzelf reeds bewezen had als zeer krachtig te zijn. Samen met de opkomst van staal als nieuw bouwmateriaal, kwam vanaf 1890 de Jugendstil, of Art Nouveau op in België en Frankrijk. (zie ook de Parijse metro, die in dezelfde periode gebouwd werd.) De Eiffeltoren is ondertussen uitgegroeid tot een van de bekendste symbolen van de Art Nouveau.

Infrastructuur

Oude lift in de Eiffeltoren

De Eiffeltoren is meer dan een monument. Met een jaarlijks bezoekersaantal van meer dan 6 miljoen, is het een van de belangrijkste toeristische trekpleisters ter wereld.  Toeristen kunnen er genieten van het uitzicht, maar ook van het eten in de restaurants op de eerste en 2^e verdieping en van de champagnebar op de 3^e verdieping. Om daar te geraken neem je best de lift. Ook deze zijn een ervaring op zich. De originele liften uit 1889 zijn nog steeds intact en leggen jaarlijks een afstand af van 100.000km

Fun Facts

Vrijheidsbeeld door G. Eiffel

• Om de 7 jaar wordt de Eiffeltoren opnieuw geschilderd. Dit werkje neemt het 9 koppige team ongeveer 18 maanden in beslag
• In totaal zijn er ongeveer 2.5 miljoen klinknagels gebruikt om de toren in elkaar te steken
• De toren heeft een eigen gepatenteerde verfkleur: Eiffeltorenbruin
• Gustave Eiffel financierde het project volledig zelf. In het eerste jaar na de opening had het zichzelf wel al terugverdiend, en Eiffel stierf dus als een rijk man.
• Eiffel is ook bekend als de ontwerper van het Vrijheidsbeeld in New York, dat Frankrijk aan USA schonk
• Er werd ook een (minder bekende) programmeercode genoemd naar Eiffel: Eiffel

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Michigan Building – Detroit

Wie aan parkeergarages denkt, denkt ongetwijfeld aan massieve grijze gebouwen die enkel gebouwd zijn met als doel om zo efficiënt mogelijk, zoveel mogelijk auto’s op een zo klein mogelijke oppervlakte te parkeren. Indien u dit denkt bent u juist. In België, en in mindere mate ook Nederland, zijn parkeergebouwen in drukke steden zoals Gent, Leuven, Mechelen, Antwerpen of Brussel vaak massieve, grijze, betonnen vierkante gebouwen.

Gelukkig kan het ook anders!

Michigan building, vroeger en nu

In de stad Detroit te Michigan, de automobielstaat bij uitstek, in het Noorden van de Verenigde Staten, hebben ze kunst, architectuur en parkeerfaciliteiten samengevoegd tot een mooi en praktisch geheel.

Het verhaal van deze prachtige garage start bij Henry Ford, de uitvinder van de massaproductie in de autowereld. Als belangrijk autobouwer had hij nood aan werkplaatsen om de auto’s te produceren. Een van deze werkplaatsen is de huidige garage. Doordat Ford zijn productie zo dicht mogelijk bij elkaar wou uitbouwen (om te besparen op transportkosten) werd de werkplaats in 1926 verkocht en  omgebouwd tot een theaterzaal.

De theaterzaal werd volledig ingericht volgens de Franse Renaissance. Omdat de auto-industrie tot de jaren 60 boomde, stond deze theaterzaal ook symbool voor de welvaart die Detroit, en Michigan, teweeg brachten. Niets was te duur om deze zaal om te bouwen tot een pareltje.

Michigan building als parkergarage

Eind jaren 60 ging het theater toch dicht, omdat de stad te lijden had onder een crisis. Enkele projectaannemers deden een aanvraag om het gebouw om te bouwen tot andere faciliteiten zoals een ijshockeystadium, of een decadente nachtclub, maar geen van beiden kreeg er de toelating voor.

In 1976 werd het gebouw deels afgebroken. Het deel dat rechtop bleef staan werd in 1977 omgebouwd tot de parkeergarage zoals ze er nu nog steeds staat. Sommige delen van het theater zijn nog steeds intact. Zo ligt er nog een rode loper op de trap die leidt naar een balkon, en hangt het oude behangpapier nog steeds aan de muur.

Michigan building

Geef toe, het heeft iets, zo’n parkeergarage.

Fun Facts

• Detroit kon de vorige wereldwijde financiële crisis niet overleven en is officieel failliet verklaard.
• Toen het theater nog dienst deed als theater was er te weinig parking!
• De parking telt in totaal 3 verdiepingen
• Normaal zou heel het theatercomplex gesloopt worden, maar dit zou de stabiliteit van de nabijgelegen kantoorgebouwen te sterk beïnvloeden.

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Office 2.0

Voor elke student klinkt het ver van hun bed: Werken. Waar de een in een restaurant topgerechten maakt en de ander de haren van wispelturige dames knipt, zullen de meeste postgraduaatstudenten digitale marketing en communicatie, zoals mezelf, terecht komen achter een bureau. Vermoedelijk in een kantoor voorzien van glazen ruiten, een antracietkleurige vloer en slenterende zombies in grijze pakken. Dag in, dag uit werk je in je eigen “cubicle” en mag je zo nu en dan even luchten in de kantine waar kleffe broodjes worden geserveerd. Bovenop dit alles is je enige motivatie door de dag een stevige kop koffie.

Het zal niemand verbazen, maar uit een aantal studies blijkt dat de ‘dertien in een dozijn’-kantoren weinig bevorderlijk zijn voor de creativiteit van de werknemer. Sterker nog, volgens onderzoek zijn de look en feel van de werkplek van groot belang om werknemers betrokken en motiverend te houden. Een likje verf, wat plantjes en een kalender of kunstwerkje is een mooi begin, maar de bedrijven hieronder laten pas zien hoe het echt moet.

Google

Typische kleuren in Google kantoor

Het is geen verrassing dat Google bekend staat als een fris bedrijf met shitloads of money en loyale werknemers. In 2008 werd het Googleplex (samentrekking van Google en complex) nog door het blad Fortune uitgeroepen tot  dé nummer één werkplek. Inmiddels zijn ze afgezakt naar een respectabele nummer vier, maar Google blijft zijn best doen. Zo worden de werknemers aangemoedigd om 20% van hun werkuren te steken in eigen projecten.  Maar het echte geheim achter de succesformule zijn de prachtige kantoren waarin heldere en speelse kleuren als ook moderne, originele meubels terug te vinden zijn. Van meeting rooms de bibliotheek, game-kamers en de massagespots; elke ruimte is zo ingericht dat elke werknemer zich er op zijn gemak voelt.

Chille vergaderruimtes bij Google

Bij Google kun je weg door het gebouw skateboarden naar de plek waar iedereen wel een keer per dag komt: de cafetaria. De stoelen en tafels hebben een ergonomisch design en elk Google café heeft zijn eigen sous-chef. Gezond eten is prioriteit nummer een, maar de koks komen maar al te graag aan je tafel vragen of het ook nog heeft gesmaakt. De Google kantoren hebben overigens geen formele dress code. Een Googler kan dus dragen wat hij wilt. Zelfs bodypaint.

Youtube

Focus op natuurlijk licht bij Youtube

Zoals eerder aangegeven hebben een flink aantal aspecten van de fysieke werkomgeving  invloed op het gedrag op de werkvloer. Meer specifiek gaat het hierbij om het gebruik van licht, goede ventilatie, ruimtes die ingericht zijn om in groepen te werken en kleur. Bij YouTube zetten ze in op het gebruik van licht en de inrichting van groepsruimtes om het innovatieproces te faciliteren.

Fun @ Youtube

Net zoals vele andere kantoren in Silicon Valley heeft het Youtube-kantoor grote open werkruimtes, een creatief interieur en aangename binnentuinen. Voorheen was het hoofdkwartier van GAP in het glazen mega-kantoor gevestigd. Youtube heeft de ramen intact gelaten aangezien ze zo veel natuurlijk licht doorlaten. Het personeel heeft hier duidelijk voor het zeggen, want ze kunnen tussen de bedrijven door volop relaxen op de golfbaan, in het zwembad, in de fitnessruimte, basketbalveld, een gaming room en ga zo maar door. Lange wandelingen door de gangen hoef je ook niet te maken, daar pak je gewoon even de Segway voor.

Red Bull

Bureau @ Red Bull

Jawel, ook een kantoor in dit artikel dat niet van een social media- bedrijf is! Red Bull heeft meerdere kantoren ter wereld, maar die in Londen en Amsterdam zijn beslist de coolste. Het Red Bull hoofdkwartier in Londen en diens interieur werden ontworpen door Jump Studio’s. De werkplekken moeten de interactie tussen de werknemers faciliteren terwijl tegelijkertijd de bedrijfswaarden centraal  moeten blijven staan. In het gebouw bevinden zich een zwevend trappenhuis en glijbanen zodat je je gemakkelijk van A naar B kunt verplaatsen.. Het tweede kantoor van Red Bull in Londen bestaat uit vijf samengevoegde voormalige pubs. De designers besloten de saaie ‘hoe-richt-ik-een-kantoor-in-handleiding’ in de prullenbak te werpen en te gaan voor een loungy look en feel waarbij zo veel mogelijk originele elementen uit de ierse pub werden behouden. ’s Avonds verandert zelfs de receptie in een bar!

Mozaiek op de WC bij Red Bull

Het kantoor van Amsterdam is gevestigd op de oude Scheepswerf aan de noordzijde van de stad. Dualiteit is het overkoepelende kernwoord voor het design van de Sid Lee Architecture Group. Zo heeft een werknemer van dit Red Bull-kantoor het ene moment het gevoel alsof hij bij een klif staat en het volgende moment alsof hij door een skate board paradijs loopt. In het kantoor zelf vind je metalen en houten vormgegeven meetingruimtes, een DJ booth, een opnamestudio en een ontspanningskamer met de veelbelovende naam “The Crash Room”. Het enige waar we wellicht wat minder enthousiast van raken, zijn de toiletten. Hier kijken DJ-ende en zingende religieuze mozaiëkfiguren toe terwijl jij je behoefte doet…

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van architectuur

Burj Al-Arab – Dubai

Over het enige zevensterrenhotel ter wereld

Burj Al Arab

Eerder op deze blog bespraken we al de immense architecturen in de Verenigde Arabische Emiraten. De Burj Dubai, het hoogste gebouw ter wereld, was hiervoor een treffend voorbeeld. De Burj Khalifa, zoals de hoge toren ook wel genoemd wordt, is zeker niet het enige imposante gebouw in het Midden-Oosten. Vanaf de jaren ’90 ging het in deze streek financieel zeer goed, dus konden de mooie, en grote architecturen niet uitblijven. Een van de meest dure gebouwen in deze regio is de Burj Al- Arab (de Arabische toren).

In 1994 werd begonnen met de aanleg van een kunstmatig eiland voor de kust van Dubai. Hiervoor boorden men 230 betonnen pijlers, 40m de grond in. Later werden enorme hoeveelheden zand en rotsblokken gebruikt om het eiland te vormen. Het eiland staat via een brug in verbinding met het platteland.
Na 3  jaar was het eiland klaar en kon men beginnen aan de bouw van het hotel. Vlak voor het einde van het millenium, op 1 december 1999, was het hotel klaar voor de opening.

Architectuur

Een traditionele ‘Dhow’

De atypische vorm van het hotel is gebaseerd op een traditionele Arabische boot, de ‘Dhow’. De zeilen van dit schip staan in een omgekeerde ‘V’-vorm, en staan bol als de wind in de zeilen zit. Deze vorm werd in het hotel overgenomen. De totale hoogte van het hotel bedraagt 321m, en is daarmee het vierde hoogste hotel ter wereld. Tussen 1999 en 2008 was het zelfs het hoogste ter wereld.
Ook de bouwmaterialen zijn gebaseerd op de ‘Dhow’. De bolle kant is gemaakt uit een versterkt glasvezeldoek en heeft de typische witte kleur van de Dhow-zeilen. Al wordt het zeil op het hotel door verschillende lichten gekleurd. Dit doek is ook de afsluiting voor de enorme lobby.
De lobby in het hotel is 180m hoog, en is daarmee de hoogste lobby ter wereld. Voor wie zich hier niets bij kan voorstellen: je zou in deze atrium het Vrijheidsbeeld, en zijn sokkel kunnen plaatsen.
In een warm land zoals Dubai is het niet simpel om zo’n hoge ruimtes te bouwen. Doordat de ruimte gekoeld moet worden, om de klanten tevreden te houden, bestond de kans bestaat dat er zich regenwolken ontwikkelen in de lobby. Daarom is een ingenieus koelsysteem ontwikkeld en werd de temperatuur in de eerste 6 maanden structureel naar beneden gebracht om regenwolken te vermijden.

180m hoge atrium

Tom Wright, de ontwerper van het hotel bedacht samen met interieurarchitect Khuan Chew, enkele decadente eigenschappen om het gebouw nog net iets aantrekkelijker te maken. Naast de imposante lobby is een groot deel van het interieur gevormd uit marmer en goud. In totaal zit er 25.000m² marmer verwerkt en 1.500m² 24-karaats bladgoud.
Op het dak van het hotel is een helikopterplatform aangelegd om de allerrijksten te ontvangen. Op dit platform werd in 2005 de hoogste tennismatch ooit gespeeld. Dit was een demonstratiewedstrijd tussen Andre Agassi en Roger Federer.
De allerrijksten hebben naast een helikopterplatform nog enkele andere privileges zoals privébioscopen, eigen ingangen en eigen liften.

Prijzen

De totale kosten van dit project worden geschat op 600 miljoen dollar. Al is de echte kostprijs een groot geheim. Kenners schatten ook dat het hotel 400 jaar volgeboekt moet zijn, voor het rendabel is. Dit bewijst nog maar eens dat geld geen probleem is in Dubai, en dat het dus meer draait om prestige en uitstraling.

Wie eens wil overnachten in dit hotel kan dit vanaf 800 euro per nacht. Voor de kleinste  kamers betaal je tussen 800 en 6000 dollar per nacht. De duurste kamers kan je boeken vanaf 15.000 dollar per nacht. Voor wie dit nog te weinig is, zijn er nog 2 penthouse suites waarvoor je 30.000 of 50.000 dollar per nacht voor betaalt.

Fun Facts:

Federer- Agassi op het helikopterplatform in 2005

• Het kunstmatig eiland dat ze aanlegden voor deze toren ligt niet toevallig op 280m van de kust. Vanop deze afstand zou de toren het strand nooit in de schaduw zetten.
• In het hotel telt een dresscode. Jeansbroeken, T-shirts, korte broeken en sportkledij zijn niet toegestaan. Al is dit niet het enige hotel waar deze dresscode geldt.
• Het hotel serveert jaarlijks 10 ton chocolade
• Het duurt het 19-koppig kuisteam een maand om alle ramen te wassen. Na de maand beginnen ze gewoon op nieuw.

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Beer can house – Houston, Texas

Over een huis van bierblikjes

“I got sick of mowing the grass”

De tuin van Malkovisch

Het verhaal begon in 1968, Toen John het beu was om steeds zijn gazon te moeten maaien. Om dit taakje te vermijden bedacht hij een redelijk luie oplossing: de gazon weg doen. In plaats van stukjes gras verwerkte John allerlei materialen, zoals stenen, metaal of hout in stukken beton. Daarmee belegde hij zowel zijn voor- als achtertuin. Eens de hele tuin weg was, begon John zijn huis te bewerken…

Beer can house

Beer can house

Zo ontstond het ‘beer-can-house’ in Houston, Texas. Na zijn tuin gaf John zijn volledige huis een extra laagje gemaakt uit gerecycleerde bierblikjes.
John had verschillende redenen voor deze eigenaardige hobby. Na zijn tuin volledig weg te werken zocht hij een nieuwe bezigheid. Een bezigheid die hij terugvond in het bekleden van zijn huis. De aluminium laag gaf het huis ook een extra isolatie, waardoor John minder energieverbruik had, en John zijn huis een gewoon ook een beetje versieren. Wat aardig gelukt is met deze vele kleurrijke blikjes.

closeup van de versneden bierblikjes

Om zijn volledige huis in te pakken was John 18 jaar bezig. Hiervoor knipte hij eerst elk blikje in verschillende stukjes. Het onderste, en bovenste deel gingen eraf, en de cilinder verknipte hij tot een rechthoekig stukje aluminium. Het rechthoekig deeltje gebruikte hij vooral om de muren te bedekken. De bovenste en onderste delen gebruikte hij ook om slingers mee te maken (die een soort van muziek maakte wanneer het waait). In totaal heeft de man ongeveer 50.000 blikjes gebruikt om zijn huis te bekleden. 50.000 blikjes bier die hij trouwens zelf opdronk. (Al geeft hij toe dat ook zijn vrouw en buren het niet erg vonden om hierbij te helpen.)

Toerisme

Het huis werd intussen een enorme toeristische trekpleister voor Houston. Daarom besloot de lokale overheid het huis na de dood van John en zijn vrouw op te kopen. Samen met ‘The Orange Show Center for Visionary Art’ en enkele vrijwilligers restaureren ze het huis om de talrijke toeristen naar Houston te trekken.
Amerikanen zouden geen Amerikanen zijn als ze niet ergens om geld vragen. Zo ook is toegang tot het huis betalend. Toeristen betalen 2 dollar om het terrein te betreden, en 5 dollar om ook binnen een kijkje te nemen.

Elke grote biermagnaat zou er van dromen om een huis bekleed te zien in aluminium blikjes van hun merk. Maar John was niet zo’n loyale klant. Hij gebruikte veel verschillende soorten, meestal zelfs het merk dat die week in promotie stond. Wat wil je, als je er 50.000 moet kopen?
Een kleine rekensom leert dat John ongeveer 14.500 dollar aan bier kocht om zijn huis te bekleden. (Dit is verrekend aan de prijs van het goedkoopste bier verkrijgbaar op de Belgische markt)

Fun Facts

Paviljoen van Jupiler (2008)

• Ook Jupiler bouwde ooit eens een huis uit gerecycleerd biermateriaal. In 2008, tijdens de 50^e verjaardag van “Expo 58” bouwden ze een paviljoen bestaande uit enkel bierbakken nabij het Atomium.
• Mensen die graag meehelpen aan de restauratie kunnen zich inschrijven op de nieuwsbrief, of een kijkje nemen op: http://orangeshow.org/
• In maart 2004 werd John Milkovisch uitgeroepen tot ‘man of the week’ door Spike TV, een zender van het Amerikaanse MTV.

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Ehsal Management School – Brussel, België

Postgraduaat Digitale Marketing en Communicatie

Sinds 1 oktober 2013 ben ik opnieuw student. Na mijn opleiding Toegepaste Economische Wetenschappen aan de K.U.Leuven, koos ik ervoor om een postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School te volgen. Deze school is een onderdeel van de HUBrussel, die op zich weer een onderdeel is van de K.U.Leuven. Veel verschil zou er dan niet mogen zijn zou je denken, maar toch is niets minder waar. Over het niveau van de opleiding, of de manier van lesgeven zou ik veel kunnen vertellen, maar daarvoor verwijs ik jullie liever door naar meer gespecialiseerde blogs. Ik ga het hebben over de architectuur van een van de HUB gebouwen, Hermes1, 2 en 3 in de stormstraat te Brussel.

Hermes 1 (of is het nu 2, of toch nog 3?)

Ehsal Management School

Het eerste wat opvalt aan dit gebouw is de nummering. Hoewel het over 1 gebouw gaat, is het opgesplits in 3 delen: Hermes1, Hermes2 en Hermes3. Waarom dit alles een apart nummer nodig heeft is me niet duidelijk, en eerlijk gezegd denk ik niet dat de directie hier zelf een logische verklaring voor heeft.

Op zich geen ramp. Het gebouw is opgesplitst in 3 delen, dus het zou iets meer gestructureerd zijn zou je vermoeden. Wel… guess again. Eerst en vooral, de nummering van de Ehsal gebouwen is totaal willekeurig. Het meest linkse deel is Hermes 3, het middelste deel hebben ze Hermes 1 genoemd, en het meest rechtste deel hebben ze tot Hermes 2 gedoopt. Omdat ik hier toch nieuwsgierig naar was heb ik even navraag gedaan, en dit zou zijn omdat de gebouwen apart zijn aangekocht. Eerst Hermes 1 (het middelste deel) dan het rechtse deel (Hermes 2) en daarna het linkse deel (Hermes 3). Waarom er niemand beroep heeft gedaan op de logica, om de gebouwen te vernummeren, blijft me echter wel een raadsel.

De splitsing van de Ehsal gebouwen maakt het geheel ook minder gestructureerd. Het meest opvallende hierin zijn de verschillende verdiepingen, deze zijn helemaal niet gelijklopend aan elkaar. Bijvoorbeeld, als je in Hermes 3, op de derde verdieping staat, komt dit overeen met de eerste verdieping van Hermes 1 en 2. Zelf mensen die hier 7 jaar gestudeerd hebben kunnen nog verdwalen in deze willekeur van benummering en anomalieën.

Glazen deur

Glazen deur in EMS

Gelukkig kunnen we af en toe nog eens lachen met de foutjes in dit gebouw. Zo is er in Hermes 3 een ruimte die gebruik maakt van een dubbele glazen schuifdeur. Echter, deze glazen deur heeft helemaal geen functie. Ze staat constant open, je kan er door kijken, en als je wilt kan je er nog gewoon omheen klimmen ook. De deur staat ook totaal niet ingebouwd in een muur.  Ze staat er gewoon, zielig, alleen, zonder nut of meerwaarde voor onze maatschappij.

Niet ver van deze deur staat een wenteltrap. Mooi ding, gemaakt uit staal, maar verder niets speciaal. Alleen is de centrale cilinder waarrond de trap is gebouwd niet volledig. Ze reikt niet tot het plafond, maar is wel ruimschoots groter dan de gemiddelde mens. Was het budget op om de paal helemaal tot boven af te maken, of was dit een ingeving van de architect onder het motto: “we doen is zot, niemand gaat dit ooit merken!”? Niemand weet het.

De onvolledige paal in Hermes 3

WI-Fi

Wat ongetwijfeld nog het meest frustrerend is in deze gebouwen is de Wi-Fi-verbinding. Als postgraduaat in digitale marketing en communicatie is het af en toe wel eens handig om via de laptop een werkje te maken. Wi-Fi is de dag van vandaag dan niet weg te denken. Gelukkig heeft de HUB over heel het gebouw een Wi-Fi-verbinding aangelegd. HOERA! Deze verbinding werkt behoorlijk goed… als je er op geraakt. Naar eigen ervaring is het op het 7^e verdiep in Hermes 1 en 2 nog redelijk goed, al moet je dan hopen dat de meerderheid van de klas de lessen brost. Hoe minder mensen aanwezig, hoe makkelijker het is om op de Wi-Fi te zitten. Eens alle 50 leerlingen aanwezig zijn is het een hel om erop te raken. Een diepgaande zucht, of een vrolijke ‘Yes ik heb wifi’ hoor je dan stiletjes door de klas heengaan.
HUB en Wi-Fi, het blijft een verhaal apart…

Update 28-01-2014

Vandaag net gemerkt dat er slangen op het gebouw hangen. In Hermes 1, vlak boven de centrale ingang, hangen 4 slangen op het gebouw. Mooi wel, maar ik heb nog niet kunnen achterhalen waarom ze er hangen.

(Not so) Fun Facts:

Campus Stormstraat

• Enkele jaren geleden zou er iemand zelfmoord gepleegd hebben door van de 5^e verdieping naar beneden te springen. Dit verhaal wordt door sommigen wel tegengesproken.
• Hermes is de god van de handel in de Griekse mythologie. Handig, als in deze gebouwen ook de economie-studenten van de HUB les volgen.
• Ehsal is de afkorting van Economische Hogeschool Sint- Aloysius. (en Aloysius was een Spaanse jezuiet)

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School.