Bejing national aquatics center

Naast het eerder besproken vogelneststadion van de Olympische Spelen te Peking in 2008, ligt nog een ander prachtig gebouw. Het Bejing national aquatics center, of kortweg de water Cube. Dit zwembad deed in 2008 dienst als stadion voor de zwemnummers op de Olympische Spelen.

Water Cube Peking

Architectuur

Weaire-Pheland structuur

De opvallende buitenmuren zijn gebaseerd op zeepbellen in water. Deze  Weaire Phelan structuur omvat goniometrische figuren die precies in elkaar inpassen. Over de structuur en de goniometrische vormen ga ik niet dieper in. Het belangrijkste is het resultaat op de water Cube. Oorspronkelijk wou de australische aannemer het effect van bubbels, die water symboliseren, op de water Cube creeren, maar dit was tegen de zin van de Chinese aannemers. Ze wouden eerder een rechthoekige vorm die dichter staat bij de Chinese architectuur.

Close- up van de buitenmuur in EFTE

De muren zijn gemaakt van een zeer dun materiaal: Ethylene tetrafluoroethylene, of korter gezegd: ETFE. Dit materiaal is slechts 0.2mm dik en laat makkelijker warmte en licht door dan traditioneel glas. Hierdoor werd er enorm bespaard op energiekosten.

De water Cube had een capaciteit voor 17.000 toeschouwers, na de Spelen werd dit herleid tot 7.000 zitjes. In tegensstelling tot het vogelneststadion, wordt de water Cube nog druk bezocht. Dit komt doordat het zwembad na de Spelen werd omgebouwd tot een prachtig waterpretpark. Ik moet toegeven, hier zou ik wel eens een dag naartoe willen!

Water Cube omgebouwd tot waterpretpark

Olympische spelen

Binnenkant van de Water Cube

Maar de water Cube werd oorspronkelijk gebouwd voor de Olympische Spelen van 2008. Chinese ingenieurs deden er alles aan om het zwembad zo goed mogelijk te maken voor de atleten. Zo werd het zwembad 1,314m dieper gemaakt dan andere olympische zwembaden, en werden er 4 banen (2 langs elke zijde) extra voorzien. Dit zorgt ervoor dat de golven die de zwemmers maken een grotere afstand moeten afleggen voor ze terugkaatsten naar de zwemmers. Hoe langer de afstand van de golven, hoe monder weerstand de zwemmers uiteindelijk zullen ondervinden.
De Water Cube werd dan ook enkele malen omschreven als het snelste zwembad ooit, en de recrds bleven niet uit. Maar liefst 25 wereldrecords werden er in 2008 gezwommen. Al hadden de hoogtechnologische ‘haaienpakken’ ook een groot aandeel in deze records. In 2010 werden de haaienpakken verboden, en men zal dus nooit objectief kunnen zeggen of dit al dan niet het snelste zwembad ooit was.

Fun Facts

Concepttekening

• Michael Phelps, de grootste Olympiër aller tijden, won 8 gouden medailles in dit zwembad
• De Aquatic Cube won ook enkele architecturale prijzen, waaronder beste project van het jaar
• In dit zwembad liggen 2 zwembaden: een 50m bad voor de afstand zwemmers, en een kleiner maar dieper bad voor de schoonspring nummers

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Terminal 3 – Peking

Terminal 3

De op een na grootste luchthaven ter wereld, per aantal passagiers, is de Chinese luchthaven van Peking: Beijing International airport. In 2012 was deze luchthaven de vertrek of aankomstplaats voor iets minder dan 82 miljoen passagiers. Om deze toevlucht van passagiers mogelijk te maken is een zeer goede logistieke infrastructuur nodig. Mede dankzij de Olympiche Spelen in Peking in 2008, werd de luchthaven uitgebreid met een derde terminal. Dit is het grootste gebouw ooit gemaakt en beslaat een oppervlakte van 1,3 miljoen m².

Architectuur

Terminal 3 Peking

De derde terminal werd meteen ook een prestigeproject voor de Chinese overheid. Net zoals “national theatre for the performing arts” en “het vogelneststadium” wou China zich op architecturaal vlak tonen aan de buitenwereld.

Het design van de terminal is gebaseerd op een draak. Een niet oplettend oog zou dit niet in de gaten hebben, maar het dak van de terminal lijkt op schubben. Dit hebben ze met opzet gedaan en werd gerealiseerd door de kleur en de dakramen.

Het volledige dak is gebouwd op een systeem van rails. Hierdoor kan het dak ‘rijden’ over rails. Dit was noodzakelijk om het gigantische dak te beschermen. Door de hitte kan het staal in het dak uitzetten, waardoor het groter, of kleiner kan worden. Door de rails kan het dak gemakkelijk mee uitzetten, zonder extra druk op de steunpalen te zetten.

Passangers Eexperience

Terminal 3 tijdens de bouw

China kwam in 2008 in het oog van de belangstelling te staan door de Olympische Spelen. Om meteen positief voor de dag te komen werd de terminal zo ontworpen dat hij heel groot leek. Dit geeft een zeer open gevoel en moet de vele passagiers die (voor het eerst) in China aankomen een goed gevoel geven. Het nadeel van een grote terminal is dat de wandeltijden voor passagiers zeer lang zouden kunnen worden. De architect nam dit mee in zijn ontwerp en zorgde ervoor dat wandelperiodes zo kort mogelijk werden, door het installeren van rolbanden. Dit zorgt ervoor dat overstaptijden tussen verschillende vluchten vlotter kunnen verlopen voor de passagiers.

Een van de eerste schetsen van Terminal 3 met tussendoor een weg om taxitijden te verkorten

Wat je niet zou verwachten van een vervuilend, industrieel land zoals China is dat de hele terminal ook gebouwd is met het oog op duurzaamheid. Goede isolatie, ramen naar het zuiden gericht, enzovoort… maar ook de taxitijden voor vliegtuigen zelf worden zo kort mogelijk gehouden om de CO₂-uitstoot zo laag mogelijk te houden.

Fun Facts

In het finale project werden zelfs 2 doorgangen voor vliegtuigen voorzien om taxitijden zo kort mogelijk te houden

• Het volledige project werd in slechts vier jaar getekend en gebouwd
• Het project werd ontworpen door het Nederlandse architectenbureau NACO
• De luchthaven hoopt binnenkort 130 miljoen passagiers per jaar te kunnen verwerken

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Vogelneststadion – Peking

Olympische Spelen

3D model van het vogelneststadion in Peking

De Olympische spelen zijn steeds een hoogtepunt voor architecten. Om de 4 jaar krijgt een nieuwe stad de kans om zich te tonen aan de wereld. Elke stad probeert zich hier dan ook steeds van zijn beste kant te laten zien, vaak met zeer impressionante architecturen en infrastructurele werken. Eerder op deze blog verscheen zo ook al het Maracana stadion, dat gebruikt zal worden voor de Spelen in 2016 en ook het King’s Cross station, dat verbouwd werd voor de Olympische Spelen van Londen in 2012. 4 jaar voor de spelen in Londen, verzamelden topsporters uit alle hoeken van de wereld , in Peking, meer bepaald in het vogelnest stadion, of het nationaal stadion van Peking.

Architect

Architectenbureau Herzog& De Meuron uit Zwitserland kreeg de opdracht toegewezen om dit stadion te bouwen. De hoofdarchitect was Li Xinggang en het design werd mee bepaald door Ai Weiwei, een ondertussen wereldwijd bekende Chinese kunstenaar. Architectenbureau Herzog& De Meuron had de nodige ervaring in het bouwen van stadions aangezien ze een jaar voor de werken in Peking reeds begonnen waren met de bouw van de nieuwe Allianz Arena in Berlijn (het voetbalstadion van Bayern Munchen).
De werken begonnen in 2003 en eindigden op 28 juni 2008, slechts een maand voor de start van de Spelen in Peking.
Het stadion is 330m lang, 220m breed, 69m hoog en bood plaats aan 100.000 mensen tijdens de spelen. Later werd het aantal zitjes teruggebracht naar 80.000.

Architectuur

Een van de eerste designs voor het stadion

De hoofdarchitect, Li Xinggang, stelde de traditionele Chinese cultuur als uitgangspunt. Hiervoor haalde hij inspiratie uit Chinese vazen en keramieken. Dit bouwwerk moest ook weer een eyecatcher zijn naar de buitenwereld. China wou zich tonen als modern land met moderne architecturen (zie ook het National Centre for the Performing Arts). Daarom bedachten ze een poreuze structuur, die veel weg heeft van een vogelnest.

Dragende krachten in het stadion

Het stadion bestaat eigenlijk uit 2 aparte delen. Enerzijds is er het stadion zelf, dat vooral door de rode en witte stoeltjes. Anderzijds is er de constructie van schuine strepen, die willekeurig door elkaar lopen. Dit is het meest opvallende aan het gebouw en geeft het de looks van een vogelnest.
De buitenste constructie werd oorspronkelijk gebouwd om steunpilaren voor de dakconstructie te ondersteunen. De willekeurige lijnen in het gebouw zouden de echte dragers van het dak verbergen. Echter, het dak, dat vereist werd in het originele design kwam er nooit. Dit kwam door de instorting van terminal 2 in de Charles De Gaulle luchthaven te Parijs. Hierdoor werden de plannen voor elk groot project in China herbekeken en hertekend, waardoor het schuivende dak niet in het finale project zit.

Post- Olympische tijden

Vogelneststadion

Hoewel dit een prachtig stadion is, mist het momenteel volledig zijn doel. Doordat het stadion enorm duur is om te onderhouden (8miljoen euro  per jaar), word het ook nauwelijks verhuurd. De Chinese regering bedacht daarom enkele concepten die het stadion een 2^e leven konden geven. Zo was er een plan om een hotel en winkelcentrum te bouwen in het stadion, maar door een gebrek aan investeerders ging dit niet door. Momenteel kan je voor 6,5 euro rondlopen in het stadion, of met een segway rijden over de 100m waar Usain Bolt zijn wereldrecord vestigde. Sinds 2009 kan je ook over een loopbrug over het stadion lopen.

Het is nog maar de vraag of het stadion nog lang zal bestaan. De corrosie aan het gebouw gaat sneller dan verwacht, en ook de hoge investeringen om het gebouw te onderhouden wegen niet op tegen de weinige concerten die er gegeven worden, of de inkomsten die gegenereerd worden aan toeristen.

Fun Facts

• In totaal werkten er 17.000 medewerkers mee aan het bouwen van het stadion. 10 werknemers lieten daarbij het leven, maar volgens de Chinese overheid waren dit er maar 2. (U kiest zelf welk cijfer u gelooft)
• Het budget werd oorspronkelijk vastgelegd op 500miljoen euro, maar werd teruggeschroefd tot 300 miljoen euro, nog een reden waarom het schuivende dak er nooit kwam.
• Het stadion is ontworpen om aardbevingen met een sterkte van 8 op de schaal van Richter aan te kunnen.

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

National Center for the Performing Arts – Peking

Over het grootste ei ter wereld

Constructiesite van het grootste ei ter wereld.

China heeft een zeer lange en mooie geschiedenis. Vele jaren was het een van de machtigste en invloedrijkste volkeren ter wereld. In het historisch centrum van Peking, de hoofdstad van China, kan je nog veel invloeden uit de traditionele geschiedenis van China terugvinden. Het Tienanmen- plein en de verboden stad zijn hier uitstekende voorbeelden van. Toch is hier sinds 2005 een bouwwerk bijgekomen dat weer compleet in het rijtje van moderne architectuur mag aansluiten.
Eerder op deze blog besprak ik al het Opera House in Sydey, nu komt in datzelfde genre het National Centre for the Performing Arts op deze blog.

Het ei

Het ei

Het was de franse architect Paul Andreau die de opracht kreeg om een nieuw theater te bouwen voor de Chinese overheid. Het was vanaf het begin zijn doel om een modern bouwwerk in de Chinese hoofdstad neer te poten. Dit om het belang van China aan te tonen, en om te benadrukken dat China nog steeds bij de modernste landen ter wereld behoort.
Daarom bedacht Andreau ‘het ei’. Dit bouwwerk is een halve bolvormige ovaal, omringd door een artificieel meer. Van op elke plek rond het gebouw,zorgt de weerspiegeling van het gebouw in het meer voor het volledig beeld, dat sterk op een ei lijkt.

Architectuur

National Theatre for Performing Arts Peking

Het halve ei heeft een breedte van 212m, en is ruim 144m lang. Het hoogste punt van de koepel bevindt zich op 46m hoogte. Om het gebouw toch een iets specialere touch te geven, maakte de architect gebruik van 2 verschillende bouwmaterialen om de koepel te bedekken. Enerzijds is de koepel bedekt met titanium platen, ongeveer in het midden van het gebouw snijden 2 golvende lijnen het gebouw, en wordt het middelste deel belegd met glas. Dit golvend vlak van glas symboliseert gordijnen, die we open doen om naar en theaterstuk te kijken.
Het meer dat rond het gebouw ligt, is er niet enkel om een visueel effect te creëren. Volgens de architect is het theater nu meer een cultureel eiland, omringd door water.
Omdat de toeschouwers niet graag nat naar het theater gaan, en omdat chinezen niet zo goed kunnen zwemmen, is er een tunnel gebouwd die onder het meer door loopt.

Kunst

De Operazaal

Binnenin het gebouw zitten maar liefst 3 zalen. Een operazaal, waar 2398 mensen naar kunnen kijken, een muziekzaal die 2017 stoeltjes telt, en een theaterzaal waar 1035 toeschouwers kunnen genieten van optredens van onder andere de Peking Opera.

Fun facts

De gang die naar de tunnel onder het meer leidt

• Het gebouw is nog tijdens de bouw, in 2004, herontworpen nadat en deel van terminal E2 in de luchthaven van Charles de Gaulle in Parijs instortte.
• Dit verhoogde de kost van het bouwwerk met ongeveer 70 miljoen euro
• Het totale kostenplaatje bedraagt ongeveer 400 miljoen euro
• Door het hoge prijskaartje, en de hoge onderhoudskosten, moet de Chinese regering elk jaar 60% van de kosten subsidiëren.

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School