Eiffeltoren – Parijs

Eiffeltoren te Parijs

Wie een bezoek aan de Franse hoofdstad brengt kan er niet om heen. De Eiffeltoren!
Sinds 1889 prijkt dit nationale symbool met een hoogte van 309m in de Parijse skyline. Gedurende 41 jaar kon de Eiffeltoren uitpakken met de titel van hoogste gebouw ter wereld. Een titel waarmee ook andere gebouwen op deze blog al mee konden uitpakken: de Piramide van Cheops, de Petronas Twin Towers en de Burj Al Khalifah, dat nog steeds het hoogste gebouw ter wereld is.

In 1884 besliste de Franse president een wereldtentoonstelling (zie ook Atomium) te houden, ter eren van het 100 jarig bestaan van de Franse republiek. Gustave Eiffel, de architect van de gelijknamige toren diende een project in, en werd gekozen uit een totaal van 107 inzendingen.

De kaap van 300m

Eiffeltoren tijdens de constructie

Een 300m hoog gebouw werd nog nooit ervoor gebouwen, het was toen ook een enorme uitdaging om deze kaap te ronden. De ervaring van Eiffel als bruggenbouwer kwam goed van pas. De Eiffeltoren werd gebaseerd op een brugpijler die stevig genoeg was om grote hoogten en krachtige windsnelheden aan te kunnen. Voor het project werd een grondvlak van 100 bij 100 meter gekozen. Dit was in 1889 een zeer kleine oppervlakte om zo’n hoog gebouw op te zetten. Eiffel deed het toch, en hij verbaasde nog meer door de zeer lichte constructie. In totaal weegt de Eiffeltoren 7.300 ton. Wat zeer weinig is voor een 309m hoog gebouw in die tijd.

Architectuur

Eiffeltoren te Parijs

De keuze voor staal was redelijk voor de hand liggend. Het was een zeer nieuw bouwmateriaal, dat zichzelf reeds bewezen had als zeer krachtig te zijn. Samen met de opkomst van staal als nieuw bouwmateriaal, kwam vanaf 1890 de Jugendstil, of Art Nouveau op in België en Frankrijk. (zie ook de Parijse metro, die in dezelfde periode gebouwd werd.) De Eiffeltoren is ondertussen uitgegroeid tot een van de bekendste symbolen van de Art Nouveau.

Infrastructuur

Oude lift in de Eiffeltoren

De Eiffeltoren is meer dan een monument. Met een jaarlijks bezoekersaantal van meer dan 6 miljoen, is het een van de belangrijkste toeristische trekpleisters ter wereld.  Toeristen kunnen er genieten van het uitzicht, maar ook van het eten in de restaurants op de eerste en 2^e verdieping en van de champagnebar op de 3^e verdieping. Om daar te geraken neem je best de lift. Ook deze zijn een ervaring op zich. De originele liften uit 1889 zijn nog steeds intact en leggen jaarlijks een afstand af van 100.000km

Fun Facts

Vrijheidsbeeld door G. Eiffel

• Om de 7 jaar wordt de Eiffeltoren opnieuw geschilderd. Dit werkje neemt het 9 koppige team ongeveer 18 maanden in beslag
• In totaal zijn er ongeveer 2.5 miljoen klinknagels gebruikt om de toren in elkaar te steken
• De toren heeft een eigen gepatenteerde verfkleur: Eiffeltorenbruin
• Gustave Eiffel financierde het project volledig zelf. In het eerste jaar na de opening had het zichzelf wel al terugverdiend, en Eiffel stierf dus als een rijk man.
• Eiffel is ook bekend als de ontwerper van het Vrijheidsbeeld in New York, dat Frankrijk aan USA schonk
• Er werd ook een (minder bekende) programmeercode genoemd naar Eiffel: Eiffel

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School

Metro – Parijs

Over de herinrichting van enkele ongebruikte metrostations in Parijs

Plan metro Parijs

Wie ooit in Parijs is geweest kan niet zonder gebruik te maken van het openbaar vervoer. De metro in Parijs is hierbij onmisbaar.  Zonder nadenken geraak je vlot van de Eiffeltoren naar Montmartre of van de Arc de la Défence, naar de Arc de Triomphe.
Doch zijn door de jaren heen een aantal stations in onbruik geraakt. En sommige stations werden wel gebouwd, maar werden nooit geopend.
Het sluiten, of het nooit openen, van stations had verschillende redenen. Bij het begin van de  tweede wereldoorlog in 1939, werd een beperkt mobiliteitsplan voor Parijs voorgesteld. Hierdoor bleven er slechts 85 stations in heel Parijs open. Na de oorlog ging het grootste deel van de stations terug open. Zei het met enkele jaren vertraging. Slechts 3 stations werden sinds 1939 nooit meer geopend: Arsenal op lijn 5, Champs de Mars op lijn 8 en Croix- rouge op lijn 10. Andere stations gingen dicht omdat ze te weinig gebruikt werden, of omdat ze niet voldeden aan de infrastructurele eisen. (Lees: ze waren te kort voor de lange treinstellen)

Art Nouveau

Typische Art Nouveau in Parijse metro

De bouw van de metrostations in Parijs werden reeds gestart in de 19^e eeuw. De stijlvorm die toen bijzonder populair was, is de Art Nouveau. Een stijl die veel gebruikt makt van glas en ijzer, die toen relatief nieuw waren in de bouw. In het ijzerwerk zitten vaak natuurlijke vormen, zoals bloemen, blaadjes of golvende lijnen. Elk station wordt aangeduid door de kenmerkende borden met de tekst “Metropolitain”, volledig in Art Nouveau.

Concepten

Concept: een zwembad

Wat moet er nu met de spookstations gebeuren? Al jaren liggen ze te verkommeren en de gemiddelde Parisien weet niet eens dat ze nog bestaan.
Enkele architecten, Manal Rachdi en Nicolas laisnéiets, hebben 5 concepten bedacht om deze verlaten stations, beginende met het Arsenal station, om te toveren tot een functionele pareltjes.
De 5 concepten bestaan uit een zwembad, een restaurant, een kunstgalerij, een theaterzaal en een nachtclub.

Concept: een restaurant

Concept: een kunstgalerij

Concept: Theaterzaal

Concept: een nachtclub

Fun Facts

Arts et Métiers station

• De Parijse metro rijdt dagelijks ongeveer 972.000 kilometer , of ongeveer 25 keer rond de aarde.
• Arts et Métiers (lijn 11), is een metrostation volledig ingekleed als een onderzeeër.
• Met meer dan 1.5 miljard mensen per jaar, is de Parijse metro is de 6^e grootste ter wereld.
• Kleine hondjes zijn toegelaten op de metro, grote honden niet.
• Slechts 1 station in Parijs is vernoemd naar een vrouw: Louise Michel, een Franse socialiste.

Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur

*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School