Over een verstopt plekje in Leuven
Mi(ni)sterie van architectuur
De laatste dagen kreeg ik heel wat positieve feedback op deze blog. Hiervoor zou ik jullie allemaal graag willen bedanken. Het is echt fijn om te horen dat de artikeltjes aanslaan, en dat jullie er ondertussen iets mee bijleren. Het motiveert me dan ook om zo vaak mogelijk met een nieuwe architecturen af te komen, die jullie interesseren.
Een groot deel van de positieve feedback dat ik kreeg kwam uit mijn vriendenkring uit Leuven en omgeving. Om hen te bedanken ben ik op zoek gegaan naar een interessante architectuur in Leuven. Ik moet toegeven dat Leuven niet het centrum is voor hoogstaande architectuur, maar toch ben ik op een gebouw gestoten, niet ver van mijn kot in Leuven, waarvan jullie de geschiedenis of het bestaan nog niet af kennen: de Thiéry vleugel aan de Sint-Geertruiabdij.
Sint Geertruiabdij en Thiéry-vleugel
Voor wie Leuven een beetje kent, de Sint-Geertruiabdij is gelegen aan de halfmaartstraat, een zijstraat van de mechelsestraat. Deze straten zijn gelegen in de “ridderbuurt” een historisch stadsdeel in het noorden van Leuven.
De Sint Geertruiabdij is op zich niet zo bijzonder. Een mooie kerk, een rustig binnenplaatsje, een kabbelend riviertje en allemaal afgewerkt met oeroude kasseistenen. Wat me wel weet te boeien aan deze abdij, is de binnenplaats. Deze is vrij toegankelijk voor iedereen, maar is redelijk onzichtbaar voor de ‘gewone’ toerist.
Op deze binnenplaats is aan de westelijke zijde een rij residentiele woningen gebouwd. Althans, nu zijn het woningen. De abdij bestaat al sinds de 12e eeuw, en kende doorheen de tijd vele voor- en tegenslagen. De meest recente tegenslag was de verwoesting door ‘den Duits’ in 1914-1918. Talloze bombardementen legden grote delen van de abdij in as, maar de abdij bouwde zichzelf weer op. Het was professor, kanunnik (een bestuurslid van de abdij) Armand Thiéry, die de westelijke vleugel eigenhandig heropbouwde. De bouwmaterialen voor de heropbouw van deze vleugel heeft Thiéry zeer goedkoop kunnen verkrijgen. Hij gebruikte namelijk enkel brokstukken die in de stad Leuven terug te vinden waren na de verwoestingen. Dit waren dan weer hardstenen die veel gebruikt werden in gebouwen tijdens de 16e en de 17e eeuw. Deze unieke combinatie van oude bouwmaterialen en (toen) moderne architectuur maken het een eigenaardige façade. Ook het interieur van de huizen is afkomstig van meubels die de bombardementen uit de eerste wereldoorlog overleefden. De westelijke vleugel van de abdij wordt nu ook wel eens ‘de Castel’ genoemd, maar officieel draagt het de naam van Armand Thiéry: de Thiéry-vleugel.
In 1981 werd de Thiéry vleugel gerestaureerd tot residentiele woningen. Dit was het werk van professor Paul Van Aerschot, een Leuvense architect en ex-docent aan de K.U.Leuven.
Fun Facts:
- Thiery liet ook andere delen van de abdij ontwerpen, zo gaf hij onder andere de opdracht om de sacristie van de kerk te bouwen, de kapel te bouwen en het prinsenhof te bouwen.
- In de kerk wordt nog 3 maal per week een misviering gedaan: op zondagen om 11:15 op dinsdag en donderdag is er een ochtendmis, telkens om 8u.
- Aan de Sint-Geertruikerk is ook een stripbib, waar je strips kan uitlenen
- Ook voor scouts en gidsen is deze plek wel eens de moeite, aangezien het museum van de scouts hier gelegen is.
- Ook de Homo Turisticus vond de Thiéry-vleugel de moeite om eens te bekijken: Homo Turisticus in Leuven
Klik hier om terug te gaan naar het Mi(ni)sterie van Architectuur
*Dit Artikel werd geschreven door Bart Van Nieuwenhuyse. Student postgraduaat digitale marketing en communicatie aan de Ehsal Management School
Mi(ni)sterie van Architectuur 